αντικαταπληκτικά

Σημερα νιωθω κενη και ειχα περισσοτερο απο καθε αλλη φορα την αναγκη να γραψω. 
Κοιταω το ζευγαρακι στην αλλη μερια του παρκου και τοτε ειναι που νιωθω ακομα πιο κενη. Καποτε αυτες τις μερες τις θεωρουσα χαμενες και τωρα εχουν γινει κομματι μου.
Ποσο σκατα να θες να αλλαξεις την ζωη σου και να μην μπορεις.
Δεν μου αρεσει ετσι οπως εχουν γινει οι φιλες μου πλεον. Ισως βεβαια να την παντα ετσι και να μην ηθελα να το δω. Διαβαζουν ολη μερα, το ονειρο τους ειναι να περασουν σε μια σχολη στο πανεπιστημιο, να βρουν δουλεια και στο τελος θα παντρευτουν εναν μαλακα απο την δουλεια τους η που θα βρεθει μπροστα τους. Εγω δεν ειμαι ετσι, ποτε δεν ημουν ετσι και ουτε προκειτε να γινω. 
Ζω για την εξεγερση, τον ερωτα, την τεχνη, τα κινηματα, την απελευθερωση, την ελευθερια, τις μη-φυσιολογικες καταστασεις, οτι τρελο, οτι παραλογο. Και το ονειρο μου δεν ειναι να μεγαλωσω να παντρευτω και να χωρισω στην τελικη γιατι θα μου βγει μαλακας ο τυπος αλλα να ζησω. Θελω να κανω τοσα πολλα πραγματα νομιμα η οχι, ηθικα η ανηθικα, να πεθανω χωρις ουτε ενα απωθημενο. Θελω να μαζευομαστε καθε βραδυ στην παραλια 40 ατομα, γνωστοι και αγνωστοι, με βοτκες, να αναβουμε φωτια και να χορευουμε. 
Θελω οι φιλες μου να μου στελνουν μηνυμα: <<μαλακα φτανει τοσο διαβασμα, ειμαστε απο κατω, φορα το μαγιο σου και φυγαμε!>>
Θελω να κανουμε οτι γουσταρουμε, οποτε το γουσταρουμε, με οποιον το γουσταρουμε. 
Αυτο θελω.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου